สุภาษิตอาหรับ(2)

لٍكُلِ هَمٍ مٍنَ الهُمُوْمٍ سَعَة
وَالصُبْحٍ وَالمُمْسٍيٍ لاَ بَقَا ءَ مَعَهُ

ทุกข์จากบรรดาทุกข์ทั้งหลายย่อมมีกับทุกๆคน
ยามเช้า และยามเย็น ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป

قَدْ يَجمَعُ المَالَ غَيْرَ آكله
وَيَأْكُلُ المَال غَيْرَالذِي حَمْعُهُ

บางครั้งผู้รวบรวมเงินก็ไม่ได้กิน
ส่วนทรัพย์ที่ถูกกินกลับไม่ใช่ผู้รวบรวม

حضرتت أكثرر مائة معركة وما في جسدي شبر إلا وفي ضربة او رمية من سهم
 وهأنذِا الموت علي فراشي كما يموت العير

"ฉันได้ร่วมสมรภูมิมากกกว่า 100สมรภูมิ ไม่มีซักคืบนึงในร่างกายของฉันที่จะไม่มีรอยฟันของดาบ รอยแทงของหอก หรือรอยขว้างด้วยธนู แต่ตอนนี้ ฉันจะต้องตาย บนที่นอนของฉันเหมือนลาป่า"
 คำพูดสุดท้ายของท่านคอลิด บินวะลีด แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ได้รับฉายาว่า ดาบของอัลลอฮที่ถูกชักออกมา

من لا يرحم لا يرحم ومن يصمت يسلم
ผู้ใดที่ไม่มีความเมตตา เขาก็จะไม่ได้รับความเมตตา และผู้ใดที่นิ่งเงียบ เขาก็จะปลอดภัย

من يفعل الخير يغنم ومن يقل الباطل يأثم
ผู้ใดที่ทำความดี เขาจะประสบความสำเร็ว ผู้ใดพูดเท็จ เขาจะมีความผิด

قل الحق ولو على نفسك قل لحق ولو كان مرا
จงพูดความจริง ถึงแม้จะเกี่ยวกับตัวท่านก็ตาม และจงพูดความจริง ถึงแม้มันจะขมขื่นก็ตาม

إن تعش تر ما لم تره
หากว่าท่านมีชีวิตอยู่ ท่านก็จะได้เห็นในสิ่งที่ท่านไม่เคยเห็นมาก่อน

إذِا ضا فك مكروه فا قره صبرا
คราใดที่เรื่องไม่พึงปรารถนามาเป็นอาคันตุกะของท่าน ก็จงต้อนรับขับสู้มันด้วยความอดทน

صاحب النقب

   ในสงครามหนึ่ง ซึ่งมุสลิมได้ปิดล้อมป้อมปราการของโรม มุสลิมมีความยากลำบากอย่างมากที่จะบุกเข้าป้อมปราการนั้น การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายทวีความรุนแรงอย่างมาก จนกระทั่งมุสลิมถูกฆ่าตายเป็นจำนวนมาก แม่ทัพของสงครามในที่นี้คือ ท่านมัซละมะฮ์ บิน อับดุลมาลิก บินเราะห์มาน
เหตุการณ์การสู้รบที่ยาวนานและหนักหน่วงทำให้ท่านมัซละมะฮและทหารมุสลิมเป็นกังวลอย่างมาก เนื่องจากกลัวที่จะต้องตกอยู่ในสภาพผู้พ่ายแพ้
  
   ท่านยังอยู่ในการสู้รบและครุ่นคิดอย่างหนักเพื่อให้ชัยชนะของอิสลามเป็นจริง เช้าวันต่อมาท่านมัซละมะฮได้เห็นทหารปิดหน้าคนหนึ่ง พุ่งออกจากแถวของทหารมุ่งหน้าไปยังป้อมปราการ ในมือทั้งสองของเขามีขวานอันใหญ่หลังจากนั้นเขาก็กระโจนไปที่ผนังกำแพงและทำลายมัน จนกระทั่งเกิดรูขึ้น

ชายคนนั้นเข้าไปในป้อมปราการ เขาชูขวานตวัดซ้ายขวาจนไปถึงประตูของป้อมและใช้ขวานฟันแม่กุญแจจนมันพัง และนั่นเองทำให้ทหารมุสลิมที่อยู่ภายนอกเข้ามายังป้อมปราการได้ และอัลลอฮก็ได้ทำให้สงครามในครั้งนี้ได้รับชัยชนะสมบรูณ์

    หลังจากสิ้นสุดสงคราม วีรบุรุษผู้นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ท่านมัซละมะฮนึกถึงเขาและอยากที่จะมอบรางวัลให้แก่เขา ท่านส่งคนไปประกาศในหมู่ทหาร ท่านได้ขอดุอาต่ออัลลอฮให้ได้พบเจ้าของรู จนกระทั่งผ่านไป3วัน ก็ยังไม่มีใครมาพบกับท่านแม่ทัพ

    เมื่อวันที่สี่มาถึง ชายคนหนึ่งได้เข้ามาในเต้นท์ของท่านและให้สลามกับท่าน ชายผู้นั้นกล่าวกับท่านแม่ทัพว่า"ท่านแม่ทัพ ฉันรู้ว่าใครเป็นเจ้าของรู แต่ฉันจะไม่บอกท่านจนกว่าท่านจะสัญญาต่ออัลลอฮกับฉัน และให้ในสิ่งที่ฉันขอ ฉันจะไม่ขอสิ่งใดที่ทำให้อัลลอฮโกรธ หรือเป็นอันตรายกับมุสลิม "  ด้วยความอยากรู้อย่างมากของท่านแม่ทัพ ท่านจึงให้สัญญา ชายคนนั้นก็บอกว่า ตัวเขานั้นคือเจ้าของรูนั่นเอง

   เขาพูดว่า"ฉันเป็นเจ้าของรูนั่น และสิ่งที่ฉันจะขอกับท่าน อย่าถามว่าฉันชื่ออะไร ไม่ต้องค้นหาฉัน และอย่าเรียกฉันให้ไปหาท่าน ไม่ต้องติดตามว่าฉันจะไปไหน" เมื่อพูดจบเขาก็จากไป

      มีรายงานว่าเมื่อท่านมัซละมะฮฺละหมาด ท่านก็จะขอดุอาต่ออัลลอฮหลังจากซอลาวาตไม่นานว่า "اللهم احشرني مع صاحب النقب"

ผู้ตักเตือนของท่านมันศูร

                 ขณะที่ท่านมันศูรเดินลาดตระเวนในคืนหนึ่ง ทันใดนั้นท่านก็ได้ยินเสียงพูดขึ้นว่า"โอ้พระเจ้าของฉัน ฉันขอร้องทุกข์ต่อพระองค์ ซึ่งความเสียหายที่ปรากฎชัดเจน ความอธรรมในแผ่นดิน และความโลภที่แพร่กระจายในหมู่ประชาชน" เมื่อท่านได้ยินเช่นนั้น ท่านจึงส่งคนไปหาชายผู้นั้น เพื่อเชิญเขามา ชายคนนั้นละหมาด2ร๊อกอะห์ และมาพร้อมกับทูตที่ส่งไปเชิญเขา เขาให้สลามท่านมันศูรผู้เป็นคอลีฟะฮ์ปกครองในสมัยนั้น

ท่านมันศูร:ฉันได้ยินท่านกล่าวถึงความเสียหายที่ปรากฎขึ้นในแผ่นดิน และความโลภของผู้คน ฉันรู้สึกเจ็ปปวดในเรื่องนี้เหลือเกิน

ชายผู้นั้น: ท่านผู้นำศรัทธาชน หากท่านรับรองความปลอดภัยให้กับตัวฉัน ฉันจะบอกให้ท่านทราบถึงเรื่องราวและต้นตอของมันเลย

              แต่ถ้าหากไม่……ฉันก็จะปกปิดมันกับท่านในทุกๆสิ่ง

ท่านมันศูร: ท่านปลอดภัยแล้ว !! บอกมาเถิด

ชายผู้นั้น: ที่จริงผู้ที่ครอบครองความโลภ ก็คือท่านนั้นแหละ!!

ท่านมันศูร: ฉันจะมีความโลภได้อย่างไร ไม่เมื่อฉันไม่ต้องการทรัพย์สินแล้ว ?

ชายผู้นั้น :     อัลลอฮได้ทรงมอบหมายเรื่องราวของมุสลิมให้กับท่าน แต่ท่านกลับเพิกเฉย และให้ความสนใจกับการรวบรวมทรัพย์สินของท่าน ท่านยังทำให้ตัวของท่านกับประชาชนมีสิ่งกั้นขวางที่ทำจากหิน และประตูที่ทำจากเหล็ก องรักษ์ที่มีอาวุธครบมือ ส่งนี้แหละที่ท่านได้ปกปิดตัวเองจากพวกเขา หลังจากนั้นท่านก็ส่งคนไปรวบรวมทรัพย์สินของประชาชนของท่าน ให้กับตัวท่านเองและพวกเขาก็ไม่อนุญาติให้ใครเข้าพบท่าน นอกจากเพียงบางกลุ่ม หลังจากนั้นแล้วท่านก็แจกจ่ายให้กับพวกเขา ในสิ่งที่ท่านรวบรวมโดยที่ไม่ได้ช่วยเหลือใครเลย นอกจากผู้ที่ยากจนจริงๆ และมีความต้องการจริงๆ
                     และเมื่อบริวานที่อยู่รอบๆตัวท่านมองท่าน ท่านเหมือนกักขังตัวเองอยู่นราชวัง พวกเขาจึงไม่สนใจในการทำงาน ปกปิดข่าวคราวของประชาชนของท่าน และทำให้ประชาชนห่างไกล บริวานของท่านจะจับผู้ที่ต่อต้านไปขัง ประชาชนจึงกลัว  พวกเขาจะเข้าหาท่านด้วยของขวัญ
เช่นนี้แหละความอธรรมจึงปกคลุมไปทั่ว
                    ฉันได้มีโอกาสเดินทางไปประเทศจีน มีครั้งหนึ่งที่ประมุขของจีนประสบปัญหาด้านการฟัง วันนึงประมุขร้องไห้อย่างมาก ผู้คนรอบๆข้างได้ปลอบโยนเขาอย่างมากให้เขาอดทนเขากล่าวว่า"ข้าไม่ได้ร้องไห้ใยสิ่งที่ข้าประสบ หากแต่ข้าร้องไห้ให้ผู้ถูกอธรรมต่างหาก พวกเขายืนตะโกนอยู่ แต่ข้าก็ไม่สามารถได้ยินพวกเขาได้" ประมุขของจีนจึงประกาศว่า" แม้ว่าฉันจะไม่ได้ยิน แต่ตาของฉันยังดีอยู่ และมิให้ผู้ใดใส่ชุดสีแดง นอกจากผู้ที่สร้างความอธรรม หลังจากนั้นฉันก็จะขี้ช้างไปหาผู้ถูกอธรรม"
                    โอ้ท่านอมีรุ้ลมุอมินีน เขาผู้นี้เป็นมุชริก ผู้ที่ปฏิเสธและตั้งภาคีต่ออัลลอฮ แต่ความเมตตาของเขาก็เอาชนะความโลภได้ แล้วกับตัวท่านเองที่เป็นผู้ศรัทธา และยังเป็นหนึ่งจากครอบครัวของท่านนบีของอัลลอฮ หากท่านรวบรวมทรัพย์ให้กับบุตรของท่าน แน่นอนอัลลอฮนั้นคือผู้ทรงประทานริสกีแก่ผู้ที่ประสงค์ แต่หากท่านรวบรวมทรัพย์ เพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้ประเทศของท่าน ท่านคงได้เห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับราชวงค์อุมัยยะฮ
ทรัพย์สินของเขาไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย….

     ท่านมันศูร: ถ้าเป็นไปได้ ฉันไม่น่าเกิดมาเลย ได้โปรดบอกฉันเถิด ฉันควรทำอย่างไรดีจึงจะรอดพ้น?!

     ชายผู้นั้น: ท่านผู้นำแห่งศรัทธาชน ภายใต้การดูแลของท่านนั้นมีบริวานอันมากมายที่เขายังมีความบริสุทธิ์ใจในศาสนา จงทำให้เขาเป็นสหายของท่าน และปรึกษาเขาในทุกๆกิจการที่ท่านทำ

    ท่านมันศูร: ฉันส่งคนไปหาเขาแล้ว แต่พวกเขาต่างหนีฉัน

    ชายผู้นั้น : นั่นก็เพราะพวกเขาหวาดกลัวท่าน ที่จะบังคับให้พวกเขาทำในสิ่งที่ท่านต้องการมัน แต่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการ ดังนั้น ท่านจงเปิดระตูเมืองของท่าน ช่วยเหลือคนถูกอธรรม ลงโทษผู้ก่อความอธรรม เก็บทรัพย์และแจกจ่ายตามผู้ที่มีความเหมาะสมให้กับบุคคลที่มีสิทธิ และเมื่อนั้น พวกเขาก็จะมาหาท่าน เพื่อช่วยเหลือท่าน ในเรื่องที่เป็นประโยชน์ของประชาชน

  เมื่อมีเสียงอะซานดังขึ้นท่านมันศูรก็ได้ไปละหมาด และเมื่อกลับมายังที่ประทับ และเรียกหาชายผู้นั้น แต่ก็ไม่พบเขา….

พระองค์ดูอยู่ว่าเราจะทำอย่างไร

เมื่อคืนมีเวลาพอที่จะให้เปิดดูบันทึกเล่มสีเขียว

เล่มที่เขียนเรื่องราวมากมาย ตั่งแต่ปีแรก วันแรก ที่ย่างก้าวสู่โรงเรียน จนบัดนี้ ก็เป็นการย่างก้าวเช่นกัน

 แต่เป็นการย่างก้าวออกมาจากที่นั่น

นึกขอบคุณคนให้สมุดเล่มนั้นอยู่เสมอ อัลฮัมดุลิ้ลลา ทุกอย่างถูกบันทึกไว้ รวมถึงบททดสอบมากมายที่ระบายอยู่ในนั้น

อาจจะเป็นบันทึก และเป็นช่วงชีวิต ที่ใกล้ชิดอัลลอฮมากๆช่วงนึง เราอ้อนวอนให้เราเข้มแข็งจากปัญหาต่างๆ

ให้พระองค์ประทานมุศีบะฮ์ที่บ่าวคนนี้รับไหว พระองค์รู้ดียิ่งเสมอ 

เวลาเจอเรื่องราวไม่คาดฝัน ไม่อยากรับ หรือรับไม่ไหว กลับมาอ่านในสมุดอีกครั้ง

" อดทนสิอดทน อยู่กับอัลลอฮแล้ว จะเอาอะไรอีก หือ  ไม่ชอบงะ กับการเป็นคนอดทนแล้วอัลลอฮจะเคียงข้างเรา

อดทนแล้วอัลลอฮอยู่กับเรา ใครหน้าไหน จะกลัวทำไม? …"

เราจะเข้มแข็งๆ ไม่ว่าปัญหาอะไร 

รุ้ง มี 7 สี 

ม่วง คราม น้ำเงิน เขียว เหลือง แสด  แดง

 

อาจจมีสีที่เราชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง

ถ้าขาดสีหนึ่งสีใดไป รุ้งก็คงไม่สวย อย่างที่เป็นอยู่ ….ให้มันเป็นอย่างที่มันเป็นน่ะดีแล้ว

สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นดีเสมอ แล้วก็อย่าลืมดุอาให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความดีกับเราด้วย 

เพราะเราไม่อาจรู้ได้เลยว่า ความดี อยู่กับสิ่งที่เราชอบ หรือกับสิ่งที่เรารังเกียจจะเจอมัน