ช่ อ ง…ไม่ว่าง

  เด็กผู้หญิงตากลม น่ารักแก้มยุ้ย ภายใต้ชุดละหมาดสีชมพูอมส้ม ลอบหาวเป็นรอบที่สามที่สี่หรืออาจจะมากกว่านั้นก็ได้แต่ก็ยังยืนสู้ไม่ถอยอยู่ข้างๆฉัน

ภายใต้แสงสีส้มของโคมไฟที่ถูกห้อยระย้าลงมาจากโดมสูงๆนั่น ทำให้แสงที่ตกกระทบกับวัตถุเบื้องล่างพลอยทำให้รู้สึกสบายตา อีกทั้งเครื่องปรับอากาศที่พ่นความเย็นฟูดๆอยู่อีกหลายทิศ ออกฤทธิ์ทำให้เจ้าหนูน้อยข้างๆกายถึงกับทรงตัวไม่ไหวลงไปฟุบหลับเสียแล้ว เอ้า !! เพิ่งชมกันตะกี้เอง

 เอาน่า!พรุ่งนี้เอาใหม่ ฉันแอบเชียร์ในใจทุกวัน….

      อดแปลกใจปนชื่นชม เด็กน้อยที่คอยตามผู้ปกครองมาละหมาดไม่ได้ ด้วยวัยขนาดนั้น… ในขณะที่อิมามกำลังอินกับการเป็นอิมาม มะมูมกำลังทราบซึ้งกับความหมาย ตะรอเวี้ยะถูกทำให้ดำเนินไปด้วยการขับเคลื่อนของบ่าวที่แสวงหาความพอพระทัยจากอัลลอฮ ยังมีทหารน้อยๆ.. กองกำลังสำคัญของอิสลามกำลังฝึกความแข็งแกร่งของตัวเองอยู่อีกมุมนึงของมัสยิด พวกเขาเหล่านี้มักแทรกอยู่ระหว่างผู้ใหญ่บางคนกับอีกบางคน 

        ช่องที่คนวัยหนุ่มสาวอย่างเราก้าวไปยืนไม่ได้ ช่องที่อาจถูกทำให้พอดีสำหรับพวกเขา ช่องที่ทำให้เกิดความเอ็นดูระหว่างพักละหมาดสี่ร็อกอะฮฺ ช่องที่มักเรียกรอยยิ้มจากศ็อฟใกล้เคียงได้บ่อยครั้ง ช่องเล็กๆที่บางที่ก็ถูกทำให้ละเลย….

    หลายครั้งที่ทหารตัวน้อยของอัลลอฮฺกำลังเก็บแรงพักผ่อนอยู่บนเตียงที่บ้าน อันเนื่องจากความงอแงตามประสาเด็ก ช่องของพวกเธอเหล่านั้นก็ถูกปล่อยทิ้งไว้ให้ว่าง ความเหลื่อมล้ำเริ่มเข้ามาแทรกแซง จากศ็อฟที่ถูกจัดไว้ให้คนทุกชนชั้นเสมอภาคเท่าเทียมกัน ณ ที่พระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่ นัฟซูของบ่าวก็เริ่มที่จะคลาดเคลื่อนตามกันไปคนหนึ่งล้ำหน้าอีกคนหนึ่ง ตรงนี้ร้อน ตรงโน้นหนาว ฉันไม่ค่อยชอบคนนี้ คนนั้นชอบอ่านเสียงดัง สารพัดเหตุผลถูกหยิบยก ความห่างระหว่างไหล่ต่อไหล่ นิ้วก้อยสู่นิ้วก้อยค่อยๆห่างออกไป… ออกไป.. พลันไม่นานใจมุอฺมินก็จะห่างจากกันด้วยหรือไม่…?

               ฉันไม่แน่ใจนัก… แต่ก็เหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นเล็กๆของความห่างไกลระหว่างกัน

      อิสลามถูกสถาปนาขึ้นด้วยระบอบของการถูกใช้ให้รวมกลุ่มกันในทุกๆอิบาดะฮฺและทุกๆมุอามาลาต ถูกทำให้บ่าวมีส่วนร่วมเกี่ยวพันซึ่งกันและกันทุกๆอย่าง  หากเราจะเริ่มมองอย่างจริงจัง ตั่งแต่เกิดด้วยการเชื้อเชิญกันร่วมยินดีกับการประทานความเมตตาให้กับครอบครัวใดครอบครัวหนึ่งเมื่อเด็กเกิด และหากชายหญิงคู่ใดพร้อมจะดำเนินตามแนวทางของอิสลามด้วยการสร้างครอบครัว มุสลิมก็จะถูกรวมตัวกันอีกครั้ง และหากจะมีการเจ็บป่วยใดๆเกิดขึ้นระหว่างกัน ก็เป็นสิทธิที่เราจะต้องเยี่ยมเยียนให้กำลังใจซึ่งกันและกัน และหากเขาถึงอะญัลก็เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องละหมาดและส่งมัยยิตจวบจนฝัง

     สายสัมพันธ์ของมุสลิมจึงถูกทำให้แนบแน่นด้วยพิธีกรรมต่างๆที่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอยู่ตลอดเวลา หากแม้อิบาดะห์ที่ดูเหมือนจะมีความเกี่ยวพันระหว่างบ่าวกับพระผู้สร้างอย่างการละหมาดนั้น อัรเราะฮมานก็ยังเมตตาให้บ่าวได้รับผลบุญมากขึ้นกว่าเดิมถึงยี่สิบเจ็ดเท่าหากการละหมาดถูกให้มีขึ้นเป็น    ญะมาอะฮฺ พร้อมด้วยการปลูกฝังในตัวตนของมุสลิมให้มีจิตวิญญาณของญะมาฮฺนั่นเอง

    

   และหากญะมาอะฮแนบแน่นด้วยความรู้สึกว่าใครอีกคนก็คือส่วนนึงของเราเช่นกัน มุสลิมก็จะเป็นเสมือนผืนน้ำผืนใหญ่ ไม่ว่าท่อนเหล็กที่ตีฟาดฟันลงบนผืนน้ำกี่ครั้งมันก็จะกลับมารวมตัวประสานเป็นหนึ่งเหมือนเดิม ไม่ว่ารากหญ้า รากแก้ว รากฝอยอะไรก็ตามแต่ หากเราไม่กลัวที่จะใช้ชีวิตอย่างที่อิสลามแนะนำเราคงจะได้สัมผัสความสุขที่แท้จริง "สุขที่มาจากการชี้นำของอิสลาม" 

        เด็กผู้หญิงตากลม น่ารักแก้มยุ้ย ภายใต้ชุดละหมาดสีชมพูอมส้มเขยิบตัวไปนอนกองอยู่ริมประตูเสียแล้ว ฉันกำลังก้าวจากศ็อฟหลังเพื่อมาแทนที่ทหารตัวน้อยที่หมดแรง เพื่อหวังว่าเป็นจุดเริ่มต้นให้ ช่ อ ง ….ไม่ว่าง อีกต่อไป

    นั่นเพราะอิสลามสอนว่า ปัจเจกชนไม่สามารถดำรงอยู่ได้เพียงลำพัง และการอยู่รวมกันเป็นกลุ่มนั้นดียิ่งกว่า และประเสริฐยิ่งกว่า